بی دل
آری ,تو آنکه دل طلبد آنی.
اما
افسوس!
دیریست کان کبوتر خون آلود,
جویای برج گمشده ی جادو,
پرواز کرده است...
(........)
اندر صف دل سوختگان
تا ما به سر کوی تو ارام گرفتیم اندرصف دل سوختگان نام گرفتیم
در اتش تیمار تو تا سوخته گشتیم در کنج خرابات می خام گرفتیم
از مدرسه و صومعه کردیم کناره در میکده و مصطبه ارام گرفتیم
خال و کله تو صنمادانه و دامست ما در طلب دانه ره دام گرفتیم
یکچندبه اسایش وصل تو به هروقت ازباده اسوده همی جام گرفتیم
امروز چه ار صحبت ما گشت بریده این نیز هم از محنت ایام گرفتیم
(. . . . . )
اگه گفتین این شعره از کدوم شاعره؟؟
اگر تنهای تنهایان شوم
باز هم خدا هست
او
جانشین تمام نداشته های من است ..
(دکتر علی شریعتی)